Vikingen

De Vikingen, een term die vaak synoniem is met Noorse zeevaarders uit Scandinavië, waren een formidabele macht van eind 8e tot begin 11e eeuw. Hun tijdperk, dat algemeen bekendstaat als het Vikingtijdperk, werd gekenmerkt door hun expedities door Europa, delen van Azië en de Noord-Atlantische Oceaan. Oorspronkelijk afkomstig uit wat nu Denemarken, Noorwegen en Zweden, waren de Vikingen niet alleen krijgers en plunderaars, maar ook handelaren, ontdekkingsreizigers en kolonisten. Hun geavanceerde zeevaardersvaardigheden, geïllustreerd door hun iconische langschepen, stelden hen in staat om grote afstanden af ​​te leggen, van de kusten van Noord-Amerika tot de rivieren van Rusland, en onderweg handelsverbindingen en nederzettingen te vestigen. Er wordt vaak gezegd dat de Vikingtijd begon met de aanval op het Lindisfarne-klooster in 793 na Christus, een gebeurtenis die het christelijke Westen schokte en terroriseerde. Deze aanval markeerde het begin van een reeks aanvallen op kloosters en steden in heel Europa, met name in Engeland, Ierland en Frankrijk. Deze aanvallen werden niet alleen gemotiveerd door de wens om te plunderen, maar ook door de zoektocht van de Vikingen naar prestige en de behoefte om nieuwe handelsroutes te vestigen. In de loop van de tijd evolueerden deze invallen van hit-and-run-aanvallen naar meer aanhoudende campagnes van verovering en nederzetting, met name in gebieden als de Britse eilanden en Normandië. De Viking-samenleving was complex en veelzijdig, gekenmerkt door een goed gedefinieerde sociale structuur. Aan de top stonden de jarls, de nobele klasse van krijgers, handelaars en landeigenaren. Onder hen bevonden zich de karls, de vrije boeren en ambachtslieden die de ruggengraat vormden van de Viking-samenleving. Onderaan bevonden zich de slaven, slaven die tijdens invallen gevangen waren genomen of in dienstbaarheid waren geboren. Deze sociale hiërarchie werd geschraagd door een rijk scala aan Noorse mythologie en heidendom, waarbij goden als Odin, Thor en Freyja een centrale rol speelden in de Vikingcultuur en religieuze praktijken.

Archeologische vindplaatsen en artefacten van Viking

FAQ: De Vikingen begrijpen

Wie versloeg de Vikingen in Engeland?

De Vikingen werden uiteindelijk in Engeland verslagen door de Angelsaksische koning Alfred de Grote. Zijn meest opmerkelijke overwinning was in de Slag bij Edington in 878, waar hij het Vikingleger onder leiding van Guthrum versloeg. Deze overwinning leidde tot het Verdrag van Wedmore, wat resulteerde in de verdeling van Engeland, waarbij het noorden en oosten (bekend als de Danelaw) werden gecontroleerd door de Vikingen en het zuiden en westen onder Angelsaksische controle bleven. Later, in de 10e en 11e eeuw, heroverden de Engelse koninkrijken onder leiders als koning Æthelstan en koning Edward de Belijder geleidelijk de controle van de Vikingen.

Waar komen Vikingen oorspronkelijk vandaan?

De Vikingen kwamen oorspronkelijk uit Scandinavië, met name de moderne landen Noorwegen, Denemarken en Zweden. Tijdens het Vikingtijdperk, dat duurde van ongeveer het einde van de 8e eeuw tot het begin van de 11e eeuw, verkenden, plunderden en vestigden deze Noorse zeevaarders zich in verschillende delen van Europa, de Noord-Atlantische eilanden, en reikten zelfs tot aan de noordoostelijke kust van Noord-Amerika. Amerika. Dankzij hun zeevarende expertise en het ontwerp van hun langschepen konden ze zowel op open zee als op ondiepe rivieren navigeren, wat hun wijdverbreide reizen vergemakkelijkte.

Waarom kwamen de Vikingen naar Groot-Brittannië?

De Vikingen kwamen om verschillende redenen naar Groot-Brittannië, waaronder plunderingen, handel en vestiging. In eerste instantie was hun aankomst vooral gericht op plunderingen, zoals blijkt uit de beruchte aanval op het klooster van Lindisfarne in 793, die vaak wordt aangehaald als het begin van de Vikingtijd. De Vikingen werden aangetrokken door de rijkdom van de kloosters en de relatief onbeschermde nederzettingen aan de kust. Na verloop van tijd verschoof hun focus naar handel en vestiging in Groot-Brittannië. Het vruchtbare land en de politieke fragmentatie van de Angelsaksische koninkrijken maakten Groot-Brittannië een aantrekkelijke bestemming voor vestiging. Daarnaast hebben interne druk, zoals overbevolking en politieke onrust in Scandinavië, de Vikingen er mogelijk toe aangezet om nieuwe gebieden te zoeken.

Wie waren de laatste Vikingen?

De term ‘laatste Vikingen’ kan verwijzen naar verschillende groepen, afhankelijk van de context. In Engeland was de laatste Viking-koning Harald Hardrada van Noorwegen, die werd verslagen en gedood tijdens de Slag om Stamford Bridge in 1066 door de strijdkrachten van koning Harold Godwinson van Engeland. Deze strijd wordt vaak beschouwd als het einde van de Vikingtijd in Engeland. In bredere zin wordt echter algemeen aangenomen dat het Vikingtijdperk is geëindigd met de nederlaag van de Noorse koning Olaf Haraldsson bij de Slag bij Stiklestad in 1030 en de daaropvolgende kerstening van Scandinavië. De Noorse kolonisten in Groenland, die in de 15e eeuw verdwenen, kunnen ook worden beschouwd als enkele van de laatste Vikingen in termen van het behoud van de Viking-levensstijl en -cultuur.